Kaarten
La Colline – théâtre national, het gezelschap van de internationaal geroemde schrijver en regisseur Wajdi Mouawad, komt – voor het eerst – naar Nederland. Tijdens MENA is here is de gelauwerde voorstelling Soeurs(Zussen) te zien in de Stadsschouwburg Groningen.
Wajdi Mouawad
Wajdi Mouawad, is op dit moment een van de grootste namen in de Franse theaterwereld. Het Ro Theater introduceerde het werk van de Libanees-Canadese toneelschrijver in 2010 in Nederland. Zijn van oorlog en hoop doortrokken Brandengroeide uit tot een ongekende theaterhit. Branden werd door het Nederlands Theater Festival, NRC Handelsblad en Theater Heute uitgeroepen tot één van de beste voorstellingen van het jaar. De filmversie was onder de titel Incendies een groot succes in de bioscopen. Ook Kust en Bossen, eveneens in de regie van Alize Zandwijk, werden lovend ontvangen.
Migratie, oorlog en identiteit
Op negenjarige leeftijd ontvluchtte Mouawad (Beiroet, 1968) zijn geboorteland Libanon, waarop dat moment een wrede burgeroorlog oorlog woedde. Met zijn familie belandt hij via Frankrijk in Canada, waar hij uitgroeit tot wereldwijd gevierd theatermaker. Migratie, oorlog en identiteit zijn dan ook terugkerende thema’s in zijn stukken, waarin Mouawad laat zien hoe de grote geschiedenis en individuele levens onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en hoeveel mensen uit soms lijnrecht tegenover elkaar staande culturen met elkaar gemeen hebben. Zo ook in zijn voorstelling Soeurs.
Soeurs
In Soeurs vertolkt actrice Annick Bergeron twee vrouwen. De een groeide op in Canada en verkoos een carrière boven een gezinsleven. De tweede vluchtte als kind met haar vader uit de burgeroorlog in Libanon en smeedde een leven voor zichzelf in het Westen. Ze zorgt nog steeds voor haar getraumatiseerde vader die voortdurend zegt dat zij het is die van hem afhankelijk is. Het zijn twee totaal verschillende vrouwen, levend in twee totaal verschillende dimensies, die gaandeweg ontdekken dat ze veel meer gemeen hebben dan op het eerste gezicht lijkt. Sœurs is het tweede deel van de serie Domestique van Wajdi Mouawad, samen met Seuls en Mère.
Montreal – Ottawa. Where does this storm, that paralyses traffic and torments the hearts come from? Crispy snow, slippery road. Behind the wheel of her Ford Taurus, Genevieve Bergeron is overwhelmed by an emotion which blows through the interstice of her consciousness and thaws her tears. “Je ne suis qu’une chanson…” [I’m just a song]
But what is it that moves her like that? Not the lyrics of Ginette Reno’s song playing on the radio. Not the pathetic burst of this song interpreted by the Quebecker diva. No. It is the acknowledgement of an absence. The absence of something essential and the lacking buried inside, the forgotten senses and silenced feelings.
What Geneviève doesn’t yet know, is that this emotional shock portends a collision which will occur with another solitary body that will appear from the mist. A collision which will make the two feminine beings the recipient of greater History, its violence and the way in which the intimacy of beings can resist Time’s brutality.